پایگاه اطلاع رسانی هیأت والیبال شهرستان ابرکوه

پایگاه اطلاع رسانی هیأت والیبال شهرستان ابرکوه

آخرین اخبار و فعالیت های ورزش والیبال شهرستان ابرکوه
پایگاه اطلاع رسانی هیأت والیبال شهرستان ابرکوه

پایگاه اطلاع رسانی هیأت والیبال شهرستان ابرکوه

آخرین اخبار و فعالیت های ورزش والیبال شهرستان ابرکوه

آموزش تمرینات بدنسازی و پرش به صورت تصویری

پلیومتریک

 هر مربی والیبال از این تمرینات استفاده کرده و هر والیبالیستی این تمرینات را انجام داده. بله ، پلیومتریک ها (Plyometric) یا تمرینات پرش. پلیومتریک ها دقیقا چه هستند؟ کجا و کی باید این تمرینات را انجام داد؟ حد آنها چقدر است و از کجا به بعد بیش از حد و افراطی بحساب می آیند؟ اینها مسائل مهمی هستند که باید قبل از طراحی یک برنامه پرشی درست و حسابی آنها را درک کرد. با خواندن این مطلب اطلاعات کاملی درباره ی این تمرینات بدست می آورید و می توانید برنامه صحیح تری برای انجام این تمرینات طرح ریزی کنید.

 این روش تمرین در دهه 1960 توسط دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی ابداع شد. هدف این بود که قدرت پرش ورزشکاران روسی بیشتر شود. به تدریج این تکنیک در بین تمام کشورها رواج پیدا کرد، چون ثابت شد این روش در اکثر ورزش هایی که نیازمند دویدن سریع و پرش هستند بسیار مؤثر است.

 پلیومتریک ها تمریناتی هستند که عضلات را قادر می سازند تا در کوتاه ترین زمان ممکن به حداکثر توان دست یابند.انجام این تمرینات به شما قدرت فوق العاده ای می دهد و به شما کمک می کند تا پرش عمودی خود را که یکی از مهمترین ویژگی های یک والیبالیست است را افزایش دهید. این تمرینات می تواند سرعت و عکس العمل شما را در والیبال بسیار افزایش دهد و می تواند حتی پرش شما را تا 40-50 اینچ و حتی تا 60 اینچ (100-150 سانتی متر ) افزایش دهد!

تمرین های پلیومتریک در یک مدت کوتاه زمانی نیروی زیادی را از سیستم عصبی و عضلانی شما می گیرد ، همچنین فشار زیادی را به مفاصل شما وارد می کند ، اگر این تمرینات خارج از برنامه ریزی صحیح و دقیق انجام گیرد ممکن آسیب های سختی را بر روی مفاصل و عضلات شما ایجاد کند. هرچند که بعد از این که این تمرینات را انجام دادید تاثیر فوق العاده آن بر روی بدنتان شما را به وجد می آورد و خستگی این تمرینات را فراموش خواهید کرد.

 نمونه ای از پرش های پلیومتریک پرش های عمودی پشت سر هم و پرش های موسوم به box depth (عمق خرک) می باشند که هر دو آنها برای والیبالیست ها آشنا می باشند. در هر دوی این تمرینات بدن نسبت به زمین عکس العمل نشان می دهد. در هردو تمرین ورزشکار روی زمین فرود می آید و بلافاصله دوباره بالا می پرد. هنگامی که پاها به زمین می خورند بدن (به ویژه عضلات پا) مجبور می شوند که وزن شخص را جذب کنند. این نیرو که باعث جذب وزن بدن می شود در واقع انرژی است که می توان از آن بهره برد. این انرژی برای مدت یک هزارم ثانیه ذخیره می شود و سپس هنگامی که عضلات شل می شوند تلف می شوند و از بین   می روند. کلید کار، بهره بردن از این انرژی با حاکثر سرعت ممکن برای دوباره بلند شدن از زمین است. و این همان کاری است که تمرینات عمودی پشت سر هم و پرش های box depth بدن را برای آن آماده می کنند. اما در هر حال ، این به تنهایی کافی نیست که صرفا بدانیم تمرینات پلیومتریک می توانند برای پرش مفید باشند،شما باید این را هم بدانید که چرا و چگونه این تمرینات را باید انجام بدهید.

 انواع پرش ها

 پرش ها به 3 دسته تقسیم می شوند:

 1. آسان

2. متوسط

3. دشوار

 پرش های آسان شامل پرش های عمودی پشت سر هم، پریدن و رسیدن به نقطه ای خاص، پریدن و گرفتن و پرش قیچی می باشند.

 پرش های متوسط عبارتند از پرش از خرک، پرش از طناب، پرش های بلند، پرش از کنار بر روی خرک

 پرش های دشوار شامل پرش های عمقی، پرش یک پا (عمودی و کناری) و بالا و پایین رفتن مثل توپ!

چرا تمرینات پلیومتریک ؟

 همانطور که در ابتدا خواندید با انجام تمرین های پلیومتریک شما قدرت فوق العاده ای به دست می آورید و به شما کمک می کند تا پرش عمودی خود را که یکی از مهمترین ویژگی های یک والیبالیست است را افزایش دهید. همچنین یک والیبالیست خوب باید بتواند در فاصله کوتاهی حالت خود را تغییر دهد؛ گاهی بعد از دفاع باید سریع به عقب برگردد و دوباره برای حمله آماده شود و بعضی وقت‌ها هم پس از اسپک باید سریعا برای دفاع بر روی تور جا گیری کند. این تغییرات در کسری از ثانیه انجام می گیرد و هر چه بازیکنی سریعتر نسبت به این تغییرات عکس العمل نشان دهد موفق تر خواهد بود. هدف تمرینات پلیومتریک اینست که همین زمان کوچک را باز هم کوتاه کند. این روش نه تنها ماهیچه‌ها را تقویت می‌کند، بلکه سیستم عصبی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر چه اعصابی که کنترل حرکت ماهیچه را بر عهده دارد، سریعتر پیام رسانی کنند، ماهیچه‌ها توانایی تغییر حالت سریعتری پیدا می‌کنند.

 مکان و تجهیزات

 انجام دادن تمرینات بر روی یک زمین چوبی یا سیمانی فشار زیادی را به مفاصل وارد می کند و ممکن است منجر به مشکلاتی نظیر شکستگی ساق پا و دردهای کمر شود. لذا از این نکته اطمینان حاصل کنید که سطح زمین هموار و عاری از رطویت، سوراخ ها یا قسمت های شل و نرمی است که ممکن است باعث لیز خوردن شوند. هنگام استفاده از جعبه ها / خرک ها، مطمئن شوید که به خوبی ساخته شده اند و مقاوم هستند. همچنین باید لباس های مناسب و راحت پوشید. لباس های راحت ورزشی بپوشید که تنگ نباشند و به گونه ای باشند که به شما آزادی حرکت بدهند. کفش ها نیز باید از جنس خوب و مرغوب باشند که کفه های کلفت دارند و می توانند به خوبی از فشار کم کنند و ورزشکار را نگه دارند. نوار بستن به زانو ها نیز ایده خوبی است به خصوص اگر مستعد کشش و پیچش مفاصل هستید.

 شروع تمرینات پلیومتریک

 قبل از شروع کردن، روی یک دوچرخه ثابت پا بزنید یا چند دقیقه آهسته بدوید تا ضربان قلب بالاتر برود. پس از آن نیز 10 تا 15 دقیقه تمرینات کشش عضلات را با آرامش تمام انجام دهید.

 کار را با پرش های آسان شروع کنید و به تدریج به سراغ پرش های متوسط و دشوار (پس از 4 تا 6 هفته) بروید. تا زمانی که در پرش های آسان استاد نشده اید پرش های دیگر را اضافه نکنید. کار را با حجم کم شروع کنید، برای آنکه حجم کار مشخص باشد در هنگام هر پرش ضربه های پا را بشمارید. کار را با 40 تا 50 ضربه پا شروع کنید و به 150 تا 200 ضربه برسید. هر حرکت را 3 ست انجام دهید. در میان ست ها استراحت کمی بکنید، به خاطر داشته باشید که ورزشکار خسته قدرت انفجاری ناگهانی و لحظه ای ندارد.

تمرینات 

پرش های آسان 

پرش، رسیدن و گرفتن (Squat Jumps)


هدف: تقویت قدرت حرکت عمودی 

طرز عمل: بر روی سطح ثابتی بایستید، هر دو بازو را بالا بگیرید به صورتی که کف دست ها در جلوی شانه ها رو به بیرون باشد. به حالت چمباتمه یک چهارم خم شوید. سینه را بالا و کمر را تخت نگه دارید. ناگهان به صورت انفجاری به بالا بپرید، خود را به بالا و جلو بکشید انگار که دارید در مقابل تور دفاع می کنید.(توپ را سد می کنید)

 

حجم کار: ابتدا در مدت زمانی واحد، مقدار کمتری پرش انجام دهید ولی کم کم مقدار تکرارها را زیادتر کنید.

 

پرش های متوسط

پرش از جعبه یا خرک در حالت ایستاده (Jump to Box)

نکات کلیدی: بر روی حفظ کنترل بدن تمرکز داشته باشید. آنچه که باید بیش از حد بر روی آن تاکید کنید کشیدن و امتداد دادن بدن و تا حد ممکن بالا بردن بازوها می باشد.

  پرش در حال خم شدن بدن (با جمع کردن پاها به داخل شکم) (Tuck Jumps)

 

پرش زیگ زاگ Zigzag Hops

پرش روی جعبه از کنار (Lateral Jump to Box) 

پرش های دشوار

 

پرش عمیق (Depth Jumps)

پرش یکپایی (لی لی) (Single Leg Lateral Hops)

 

آبشار

آبشار


ابشار پر تحرک ترین و مهیج ترین قسمت مهارتهای والیبال است. تکنیک زدن ابشار بسیار مهم است. باید طوری به تور نزدیک شوید که بتواند در حد امکان به بالاترین ارتفاع بپرید. بنابراین باید اندازه کافی با تور فاصله داشته باشید.

نزدیک شدن به تور حداقل از فاصله 3 متری ان اغاز می شود و معمولا با سه گام انجام می گیرد. اغاز پرش با هر دو پا انجام می شود.

 مرحله اول ابشار گام هاست تا با توپ هماهنگ شود.

مرحله دوم لحظه ای است که پرش انجام می شود و مرحله سوم اوردن پای عقب کنار پای جلو می باشد.

 در مرحله اخر با تماس پاشنه یا با زمین و باز شدن پشت به عقب انجام می گیرد. هر دو دست با قدرت به طرف جلو و بالا حرکت می کند حداگثر ارتفاع و تعادل را برای ابشار زدن مهیا کند. شما بدون اینکه زیاد به جلو بروید و به بالا ترین ارتفاع ممکن بپرید.

 دست چپ برای تعادل (اگر راست دستید) استفاده می شود و دست راست به طرف بالا رفته و از ارنج خم می شود تا بیشترین فاصله ممکن را با توپ داشته باشد.

توپ در بیشترین ارتفاع قابل دسترسی با دست باز زده می شود.سعی کنید مچ دستتان ریلکس باشد.

دست شل نباشد و انگشتان محکم بوده ولی سفت نیاشد حرکت دست باید سریع و تهاجمی باشد. بعداز همه اینها شما باید سعی کنید ضزبه ای بزنید که تیم مقابل قادر به برگرداندن ان به زمین شما نباشد. بعد از زدن توپ دست به حرکت خود ادامه می دهد تا عمل ضربه زدن کامل باشد. بعد از زدن توپ با تور تماس پیدا نکنید و مواظب باشید پایتان وارد زمین تیم مقابل نشود.

وضیعت مناسب برای شروع حرکت معمولا 3 یا 4 متری تور و اغاز ان از کنار خط طولی می باشد. حرکت و سرعت گامها بستگی به نوع پاس (از نظر ارتفاع و سرعت) دارد.

نکات مهم :

زدن اسپک از پشت خط یک سوم حتما باید پرش افقی خوبی هم داشته باشید.

زدن ابشار های سرعتی (کوتاه یا بریده) محل پرش و فرود باید یکی باشند.

اگر با یک دفاع در روی تور مواجه هستید سعی کنید ابشار خود را با قدرت و در فاصله 6 یا 7 متری زمین مقابل وارد کنید.

اگر با دو دفاع منسجم مواجه هستید سعی کنید فاصله 12 یا 13 متری زمین مقابل را هدف بگیرید و با قدرت ابشار خود را به دست مدافعان بزنید. در این حالت می توانید توپ را به دست های کناری مدافعان بزنید یا توپ را با ارامی به محلی از زمین تیم حریف که بازیکنی در ان قرار ندارد وارد کنید. اگر روشهای فوق را متناوبا انجام دهید باعث سر در گمی مدافعان روی تور و داخل زمین حریف می شوید.

پاسهای حمله ای

پاسهای حمله ای - پاس کوتاه

پاس کوتاه (الف) 

در این نوع پاس توپ در حدود 60 سانتی متر بالای تور فرستاده می شود که اسپکر میانی (منطقه 3) به ان حمله می برد. درست مانند پاس بلند وسط ؛ توپ باید به همان نسبت که پاسور از تور

فاصله دارد؛از پاسور فاصله داشته باشد. چون قرار است توپ مسافت کوتاهی را طی کند؛اسپکر اخرین گام دورخیزش را زمانی برمی دارد که توپ به دستها پاسور رسیده باشد.

این نوع حمله ها بیشتر در جلوی مدافع میانی حریف انجام می شود؛بنابراین ضرورت دارد قبل از اینکه بتواند واکنش نشان دهد؛اسپکر پرش کرده باشد و ضربه خود را بزند. چون مدافعان مناطق 4 و 2 حریف برای حرکت کردن و اجرای دفاع 2و3 نفره فرصت ندارد؛اسپکر با یک مدافع روبه روست که او هم ناگزیر است در همان لحظه پرش اسپکر از زمین بلند شود؛در غیر این صورت جا خواهد ماند. حتی اگر مدافع حریف در همان لحظه پرش اسپکر؛پرش کند؛اسپکر می تواند به راحتی جاخالی بیندازد یا ذز اطراف دستهای مدافع ضربه بزند.

پاس کوتاه پشت ( الف )

این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه جلوست. با این تفاوت که در پشت سر پاسور اجرا می شود. تفاوت عمده این پاس با نوع قبلی در این است که اسپکر منطقه 2 توپ را در بین دو مدافع مناطق 4و3 حریف دریافت می کند. اسپکر برای دورخیز کردن در حدود یک ثانیه تامل می کند؛سپس قبل از انجام دادن هر گونه پوشش دفاعی توسط حریف؛با سرعت به توپ یورش می برد. بنابراین ناگزیر است بین دو مدافع به صورت ضربدری اسپک بزند. تنها مدافعی که توانایی متوقف کردن این حمله را دارد؛مدافع میانی حری است؛اگر وی پاس کوتاه پشت (الف) را پیش بینی کند و به سمت ان منطقه حرکت کند؛منطقه میانی خالی و بدون دفاع خواهد ماند.

پاس کوتاه (ب)

اینجا پاسور توپ را در ارتفاع 30 سانتی متری بالای تور؛به منطقه 3 زمین می فرستد. چون اسپکر دورخیز را زودتر اغاز می کند؛توپ باید سریعتر از پاس قبلی فرستاده شود. در اینجا نیز نقطه ای

که اسپکر باید به توپ ضربه بزند؛بستگی به وضعیت پاسور دارد.

تفاوت میان پاس کوتاه (ب) با پاس کوتاه (الف) در زمان دورخیز است. برای اجرای موفقیت امیز این نوع حمله؛اسپکر زمانی دورخیزش را تمام می کند و در حال پرش است که توپ به دستهای پاسور رسیده باشد.

درحقیقت توپ زمانی پاس داده می شود که اسپکر در هوا باشد. این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه (الف) اسپکر میانی را در وضعیت حمله در برابر دفاع تک نفره یا حمله بدون مدافع قرار می دهد و به دلیل سرعت زیادی که این نوع پاس دارد؛اگر مدافع حریف سرگرم تماشای توپ و پاس باشد؛غیر ممکن است که بتواند همزمان با اسپکر پرش کند؛و اگر پس از وی پرش کند؛دیگر بسیار دیر خواهد بود. اگر مدافع حریف مواظب اسپکر باشد و همزمان با وی پرش کند؛اسپکر می تواند جاخالی بیندازد یا با حرکت مچ؛توپ را به اطراف دستهای دافع بزند. هنگامی که مدافعان حریف پاس کوتاه را پیش بینی می کنند؛وهمزمان با اسپکر پرش می کنند؛دیگر نمی توانند نسبت به توپهایی که به دو انتهای تور فرستاده می شود؛واکنش نشان دهند؛بنابراین به طور موثری مدافع میانی حریف را بی اثر می کنند. همچنین به دلیل اینکه ندافعان کناری حریف نمی توانند نسبت به حمله های سرعتی که در میانه زمین انجام می شود واکنش نشان دهند؛و مدافع میانی نیز نمس تواند در دفاعهای دو نفره دو انتهای تور شرکت کند؛شما می توانید با پاس های سرعتی؛اسپکر خود را با دفاعهای تک نفره یا بدون مدافع روبه رو سازید. این امر درصد موفقیت در حمله را افزایش خواهد داد.

در اینجا مشخص می شود که موفقیت یک پاس حمله ای به مقدار زیادی بستگی دارد به پاس های دیگر و تیم شما هر چقدر بتواند در سیستم حمله اش پاس های مختلف را جای دهد؛در صد موفقیت در حمله بالاتر خواهد رفت.

پاس کوتاه پشت (ب)

این نوع پاس شبیه به پاس کوتاه جلوی (ب) و اگر بیشتر از ان به هماهنگی میان پاسور و اسپکر نیاز نداشته باشد؛کمتر از ان نیست. چون اجرای این نوع پاس بسیار سریع است و پاسور نسبت به توپ ارسالی دید ندارد؛برای اجرای مطلوب ان به مقدار زیادی تمرین نیاز است. در اینجا نیز وقتی پاسور توپ را لمس می کند؛اسپکر باید دورخیزش را تمام کرده باشد و در حال اجرای پرش باشد. اسپکر توپ را درمیان مدافعان مناطق 4و3 حریف می زند. اسپکر بهتر است دورخیز نهایی به سمت تور را با زاویه ای مستقیم انجام دهد؛و گرنه هنگامی که از پاسور پاس نامناسبی دریافت کند؛نمی تواند بالاتنه خود را چرخش بدهد یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند. اما اسپکر می تواند با دورخیز مستقیم به خوبی یک لسپک ضربدری یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند.


پاس های حمله ای – پاس های سرعتی

پاس تیز وسط

پاس های سرعتی انهایی هستند که برای غافلگیری و جا گذاشتن دفاع حریف طراحی می شوند. این نوع پاسهای و ارام که برای پخش کردن دفاع و افزایش زاویه حمله به کار می روند به مقدار زیادی تفاوت دارند. بیان ساده تر پاس های سرعتی عبارت اند از : پاس های که با سرعت زیادی اجرا می شوند به طوری که دفاع حزیف فرصت واکنش نشان دادن را نخواهد یافت. پاس سرعتی بر ایت اصل استوار است :

اگر زمان لمس کردن توپ توسط پاسور و لمس توپ توسط اسپکر کاهش یابد توانایی دفاع حریف در واکنش نشان دادن نیز کاهش خواهد یافت.

هنگامی که پاس های سرعتی به عنوان بخشی از حمله به کار گرفته می شوند دفاع با زیر نظر قرار دادن پاسور و پاس هایش از اسپکر ها مراقبت می کند. بنابراین هر مدافعی ناگزیر می شود در مناطقی که احتمال وقوع حمله ای سرعتی می رود مستقر شود. این عمل احتمال فراهم کردن شرایط مطلوب برای اسپکر را افزایش می دهد. به طوری که در اکثر مواقع اسپکر مدافعان حریف را از هم جدا خواهد کرد و شرایطی به وجود خواهد امد که هر اسپکر با یک دفاع تک نفره روبه رو و این بسیار مورد نظر و علاقه اسپکر هاست.

پاس های سرعتی می توانند برای برتری کلی تیم نیز بسیار موثر باشند و اگر با شیوه مناسبی به کار گرفته شوند می توانند مانند پاس بلند عمل کنند. همچنین پاس بلند می تواند به عنوان پاس سرعتی مورد استفاده قرار گیرد. روشن است که توانایی تیم در تسلط یافتن به پاس های سرعتی و بلند (هر دو) متناسب با توانایی تیم در کنترل حریف است. اما این نتایج را تنها وقتی می توان انتظار داشت که پاسورها اسپکرها بتواند هماهنگ عمل کنند. ضرورت دارد که پاسور توپ را به منطقه مورد نظر به طور ثابت هدایت کند. همچنین پاس های سرعتی از این نظر که اسپکر به جای پاسور سرعت حمله را تعیین می کند از سایر پاس ها متمایز هستند. چون اسپکر قبل از در اختیار گرفتن توپ پاسور دور خیزش را اغاز می کند بنابراین پاسور باید با تنظیم زمان و سرعت اسپکر توپ را با دقت تمام به سمت وی هدایت کند. از این رو لازم است که پاسور در تمرینها با هر کدام از اسپکرها پاس های سرعتی را جداگانه کار کند. بازیکنان با تجربه تمایل دارند که در زمان دور خیز تاخیر بیندازند اما بازیکنان جوانتر به سریع کردن دور خیز گرایش دارند. در نتیجه پاسور برای اینکه پاس خوبی داده باشد باید خود را با اسپکر تنظیم تنظیم کند و این تنها از طریق تمرینهای منظم تیمی به دست می اید. 

پاس تیز بیرون

هدف پاسور این است که پاسی با سرعت زیاد و ارتفاع در حدود 30 سانتی متر بالای تور به منطقه 4 ارسال کند . در این نوع پاس توپ هرگز نباید ارتفاعی بیش از 60 سانتی متر بالای تور قرار گیرد چون هر افزایش در قوس و ارتفاع توپ باعث کاهش سرعت و بیشتر شدن زمان پرواز خواهد شد. هنگامی که توپ به دستهای پاسور می رسد اسپکر باید از قبل دورخیزش را شروع کند به طوری که حدود 2 الی 5/2 متر با نقطه ای که می خواهد به توپ ضربه بزند فاصله داشته باشد. اگر پاسور و اسپکر هر دو به خوبی وظایف خود را انجام دهند اسپکر بدون دفاع یا با دفاعی تک نفره روبه رو خواهد شد و بعید به نظر می رسد مدافعی میانی حریف بتواند واکنش نشان بدهد.

درنتیجه اسپکر میان مدافعی میانی و منطقه 2 حریف شکافی را می یابد که می تواند از انجا به صورت ضربدری اسپک بزند. اگر بهترین توپگیر حریف در مناطق 6 و5 قرار داشت اسپکر می تواند به منطقه 1 ضربه بزند. این نوع حمله روی دفاع حریف تاثیر می گذارد. امکان دارد مربی حریف به مدافع منطقه 2 خود توصیه کند که فقط در برابر حمله های بازیکن منطقه 4 دفاع کند و به اصطلاح مامور وی باشد و به مدافع میانی کمک نکند در این صورت اسپکر میانی می تواند با یک اسپکر همراه با تغییر جهت توپ را در زمین حریف فرود اورد.

پاس تیز وسط

برای پاسور پاس تیز وسط با مورد قبلی مشابه است. اختلاف این دو پاس در این است که پاس تیز وسط به نقطه ای در حدود 2 الی 5/2 متر داخل زمین فرستاده می شود. با این پاس اسپکر منطقه 4 به سمت نقطه ای یورش می برد که وی قادر می کند که میان مدافعان مناطق 2 و3 حریف اسپک بزند.

در پاس تیز بیرون توپ به نقطه ای روبه روی مدافع منطقه 2 حریف فرستاده می شود اما پاس تیز وسط نزدیکتر به مرکز زمین فرستاده می شود و هر دو مدافع مناطق 3و2 حریف مجبور می شوند مناطق خود را ترک کنند و در امتداد تور حرکت کنند. برای اجرای کامل این روش حمله ای هنگامی که توپ به دست پاسور می رسد اسپکر باید از قبل دورخیز خود را اغاز کرده باشد به طوری که در حدود 1 الی 5/1 متر با نقطه ای که می خواهد به توپ ضربه بزند فاصله داشته باشد. باید به خاطر داشت که پاس تیز وسط نسبت به نوع قبلی مسافت کمتری را طی می کند بنابراین زودتر به منطقه مورد نظر که حمله باید روی ان انجام شود می رسد. برای جبران این مشکل اسپکر ناگزیراست دورخیزش را زودتر شروع کند. اگر مراحل فوق به خوبی اجرا شود اسپکر ضربه خود را از شکاف ایجاد شده میان مدافعان مناطق 3و2 حریف خواهد زد. در اکثر مواقع هیچ کدام از مدافعان زمانی برای واکنش نخواهند داشت. بنابراین اسپکر باید با یک ضربه محکم و قاطع توپ را در زمین حریف فرود اورد.

متاسفانه چون زاویه دورخیرش اسپکر زیاد باز نیست امکان اجرای یک اسپک همراه با تغییر جهت برای وی کم است. اما این اشکال با حمله بدون دفاع جبران می شود.

پاس تیز پشت

پاس تیز پشت

این پاس ( پاس تیز پشت) کاملا مانند پاس تیز بیرون است با تفاوت که پاس پشت داده می شود. پاسور موظف است توپ را مستقیم به نقطه ای درست داخل انتن با ارتفاع 30 سانتی متر بالای تور بفرستد.

اسپکر منطقه 2 باید قبل از اینکه توپ به دستها پاسور برسد دورخیزش را شروع کرده باشد به طوری که هنگام رسیدن توپ به پاسور با نقطه ای که قصد دارد ضربه بزند در حدود 1 تا 5/1 متر فاصله داشته باشد. اسپکر دقیقا توپ را داخل مدافع منطقه 4 حریف دریافت می کنند که می تواند به صورت ضربدری اسپک بزند. سرعت این پاس به قدری زیاد است که بعید به نظر می رسد مدافع میانی حریف بتواند به کمک مدافع منطقه 4 اماده شوند و دو نفره دفاع کنند. بنابراین حمله سرعتی بار دیگر با موفقیت اجرا می شود و حریف فقط می تواند تک نفره توپ را دفاع کند.


انواع پاسها در والیبال- پاس بلند

پاس های حمله ای – انواع پاس های بلند بخش زیر در مورد بررسی پاس های حمله ای است که در حمله هایی با دو اسپکر و سه اسپکر کاربرد دارد. هر کدام از پاس ها به ترتیب سادگی و بنیادی بودن تا انواع پیچیده ان مورد بحث قرار می گیرد.

 پاس بلند در دو انتهای تور

 همان طور که از نام مشخص است پاس بلند قوس دار و بلند است ( حداقل 2 الی 2متر بالای تور) که به سمت خطوط کناری چپ یا راست زمین فرستاده می شود. این پاس ها باید به سمت انتن های خطوط کناری فرستاده شوند به طوری که اگر به ان ضربه وارد نشود در بیرون منطقه زمین بازی فرود اید. در این نوع پاس توپ باید با فاصله در حدود 30 الی 90 سانتی متر از تور فرستاده شود طوری که اسپکر برای ضربه زدن به توپ یک حاشیه امنیتی داشته باشد. چون این نوع پاس مدافعان را به سمت دو انتها تور می کشاند برای پخش کردن و عدم تمرکز دفاع حریف بسیار موثر است. همچنین به اسپکرها این امکان را می دهد تا در مقابل دفاع از ضرباتی استفاده کنند که توپ پس از برخورد به نوک انگشت مدافعان به خارج از زمین برود. این نوع پاس ها همچنین دفاع داخل زمین حریف را مجبور می کنند که مواظب زوایای اضافی که از طریق حرکت از بیرون اسپکر ایجاد شده است باشند. اسپکر منطقه 4 نیز با قرار گرفتن در بیرون زمین می تواند اسپک ضربدری طولانیتری را نسبت به وقتی که در وسط زمین است داشته باشد. این عمل می تواند سبب برتری اسپکرهای کوتاه قد نیز بشود که با اسپک های ارامتر و عریضتر نقش خود را انجام دهند. دفاع حریف با چنین پاس های و همچنین با اسپک هایی که به منطقه یک سوم زمینش زده می شود در معرض خطر قرار می گیرد زیرا اسپکر مجبور نیست با پاس های بلند برای ضربه زدن اسپک به منطقه یک سوم حریف چرخش زیادی به بالاتنه خود بدهد. در حالی که هنگام اسپک زدن در میانه زمین اسپکر مجبور است که چرخش زیادی به بالاتنه خود بدهد تا توپ را در منطقه یک سوم حریف فرود اورد. بنابراین یک اسپکر با قد متوسط نیز می تواند این کار را انجام دهد. بدین ترتیب اگر پاسور در فرستادن توپ به منطقه مورد نظر موفق نباشد برتریهای پاس بلند که به دو انتها تور فرستاده می شود می تواند به سادگی از بین برود. همچنین پاس هایی که 1-5/1 متر داخل خطوط کناری زمین فرستاده می شوند صد در صد خطر ناک هستند این نوع پاس ها چون کند هستند باید برای جبران کندی بسیار عریض فرستاده شوند. گذشته از ان ضرورت دارد که پاسور هنگام استفاده کردن از چنین پاس هایی زاویه حمله را برای اسپکر افزایش دهد تا وی قدرت مانور روی توپ و تور را داشته باشد. همچنین پاسورها در پاس های بلند باید ثابت و استوار باشند.

 پاس های بلند به وسط

این پاس نیز شبیه پاس بلند در دو انتها تور است با این تفاوت که اسپکر ار منطقه 3 حمله می کند. این نوع پاس باید در حدود 30 الی 90 سانتی متر از تور فاضله داشته باشد و حداقل به اندازه پاس بلند قبلی ارتفاع داشته باشد. تعیین محل پاس که توپ باید به انجا فرستاده شود با توجه به شرایط بازی متفاوت خواهد بود و هنگامی که اسپکر میانی حمله می کند باید فاضله اش با پاسور نزدیکتر باشد از زمانی که از منطقه 4 حمله می کند. بنابراین اسپکر باید فاصله خود را با پاسور تنظیم کند. فاصله اسپکر با پاسور باید به اندازه فاصله پاسور با تور باشد. همان طور که در شکل مشخص است پاسور مبور باشد توپی را در امتداد تور و سمت چپ زمین دریافت کند اسپکر برای زدن توپ به جای انکه به جلوی پاسور برود به پشت وی می رود و ارتباط میان پاسور و اسپکر با یک پاس پشت برقرار می شود. در این وضعیت به دو دلیل توصیه نمی شود که اسپکر در جلوی پاسور اسپک بزند:

 نخست اینکه اسپکر در وضعیتی قرار می گیرد که دور خیز عادی برای اسپک زدن روی تور امکان ندارد چون ناگزیر است از پشت پاسور دور خیز کند و برای زدن توپ در جهتی دور از پاسور حرکت کند. این نوع دور خیز به ویژه برای اسپکر های راست دست مطلوب نیست. و دوم اینکه اسپک زدن در جلوی پاسور ممکن است سبب برخورد میان اسپکر میانی و کناری بشود. اگر بازیکنان تازه کار و بی تجربه باشند ای احتمال یک امر حتمی می شود.

دفاع داخل میدان

دفاع داخل میدان

تیمی که دفاع داخل میدان خوبی داشته باشد می تواند به برد بازی امید زیادی داشته باشد. مهمترین مساله در دفاع داخل میدان جاگیری توپگیرها و عمل مناسب دفاع روی تور می باشد. در واقع مدافعان روی تور باید مکمل یکدیگر باشند. پس باید هماهنگی کامل بین آنها برقرار باشد. یعنی مدافعان داخل زمین باید محل هایی را پوشش دهند که دفاع روی تور پوشش نداده است. مدافعان داخل زمین میدان بر حسب حمله تیم مقابل به شکل زیر خواهد بود.

 

 

  

 

     حمله سرعتی تیم مقابل                           وسط دو دفاع باز باشد                        دو دفاع منسجم  

 

   

دفاع دو نفره از ابشار پشت خط با یک متر       تیم مقابل خیلی از ابشارهای ارام      دفاع کنار خیلی از انتن فاصله گرفته باشد

آموزش دفاع روی تور

آموزش دفاع روی تور

دفاع(‌‌BLOCK) در والیبال که به صورت تک دفاع( یک نفره) ، جفت دفاع و دفاع سه نفره است شامل مراحل به هم پیوسته ای است.

 در شکل فوق مراحل دفاع تکنفره امده است.توضیحات لازم در زیر آورده شده است.

 ۱- پیش بینی به حرکت پاسور تیم حریف نگاه میکنیم ، حرکت انگشتان پاسور تیم مقابل روشی مناسب برای تعیین پاس ارسالی است. بر اساس نوع پاس حرکت مدافع شکل میگیرد. ۲

- حرکت به سمت توپ بعد از تشخیص نوع و محل پاس به سمت توپ حرکت میکنیم. معمولا دو حالت حرکت برای رسیدن به سمت توپ وجود دارد : حرکت پا بکس و حرکت ضربدری پا * حرکت پابکس: این حرکت مانند حرمت پروانه حین گرو کردن است. به این صورت که پاها باز و دوباره بسته میشوند در شکل فوق حرکت پابکس نشان داده شده است. *

حرکت ضربدری: مانند حرکت پابکس است با این تفاوت که برای مسافت بیشتر و سرعت بیشتر است و پاها هنگان جمع شدن کنار هو قرار نمیگیرند بلکه پای در حال حرکت به حالت ضربدری از پای ستون شده رد میشود. بعد از رسیدن به توپ پاها جفت شده و زانوها برای پرش خم میشود.در دو مرحله فوق دستها در سینه و کف دست به سمت تیم مقابل قرار میگیرد.

۳- پریدن و دفاع بدن به پایین رفته و آماده پرش میشود. زانوها جمع شده و دستها حین پریدن به سمت بالا رفته و تمام بدن برای رسیدن به توپ کش می آید. در حین حرکت به مهاجم تمرکز میکنیم. دستها به حالت دیوار مانند به سمت توپ میرود و حتی الامکان دستها در زمین حریف قرار میگیرد. هنگام برخورد توپ به دست مچ دست به سمت پایین شکسته میشود.

 ۴- فرود بعد از دفاع دستها سریعا به داخل زمین خودمان کشیده میشودو برای اینکه هنگاه فرود به سمت تور متمایل نشویم بالاتنه به سمت بیرون چرخش پیدا میکند. سعی شود هنگاه فرود با نوک پا و هر دو پا فرود بیاییم.

bra

مربیان والیبال معتقدند که اگر تیمی دارای دفاع روی تور بلند.قوی و منسجم باشد تیم مقابل خود را نابود خواهد ساخت. چهار عمل را ر هنگام دفاع به خاطر بیاورید :

1. وضعیت   2. زمان سنجی   3. پریدن     4. تهاجم

بازیکن باید به فاصله یک ساعد از تور قرار بگیرد و دستها باید از ارتفاع شانه ها بیشتر باشند. پاها کمی خمیده و پاها راحت و کمی جدا از یکدیگر باشند. شما باید رو به توپ باشید و با دستها کشیده تا حد امکان بالا بپرید. براینکه بدانید چه موقع پرش خود را انجام دهید بازیکن ابشارزن خود را نگاه کنید و بعد از اینکه او پرید شما هم پرش خود را اغاز کنید.

دفاع باید با دستان باز و انگشتان جدا از یکدیگر انجام شود تا وسعت بیشتری را بتواند پوشش دهد. دستها باید سعی کنند توپ را مجبور به فرود امدن در زمین تیم مهاجم کنند. به این یک دفاع حمله گفته می شود. از این روش شما  می توانید برای ابشارهایی که ارتفاع زیادی ندارند استفاده کنید. به هر حال اگر ابشار در ارتفاع خیلی بالا زده می شود توصیه می کنیم که دست خود را برای دفاع به زمین حریف نبرید و به جای ان فقط توپ را دفاع کنید.برای انجام این کار دستهایتان باید کاملا کشیده و مماس تور باشند.

بازیکنانی که در دفاع شرکت می کنند بستگی به موقعیت ان لحظه دارد و هر سه بازیکن حمله می توانند در دفاع  از توپهای با ارتفاع زیاد شرکت کنند اما معمولا یک یاد دو مدافع در دفاع شرکت می کنند.

نکات مهم :

دفاع روی تور این نیست که توپ را حتما دفاع کند بلکه فقط باید یک منطقه خاص را (که با دفاع داخل میدان هماهنگ کرده ) به خوبی پوشش دهد و از حرکت دادنبی مورد دستها خود خوداری کند.

بایستی که توپ حمله تیم مقابل خیلی به تور نزدیک است وظیفه دفاع روی تور است که حتما توپ را دفاع کند.

آموزش سرویس

آموزش سرویس؟

تعریف سرویس:

 سرویس ضربه ای است که توسط یک بازیکن وبایک دست درمحل مخصوص زده میشود تابازی شروع شود.

 شرایط اجرای سرویس:

- حتما درمحل مشخص شده اجراشود (به قسمت آموزش قوانین مراجعه کنید) -

 ضربه پس ازسوت داور اجراشود -

 ضربه بایک دست زده شود -

خطاهای قانونی سرویس هنگام اجرای سرویس صورت نگیرد

 انواع سرویس :

سرویس هارامیتوان ازجهات مختلف تقسیم بندی نمود ولی رایج ترین نوع تقسیم بندی به قرارزیراست:

1- سرویس ساده روبه تور 2

- سرویس ساده پهلوبه تو 3

- سرویس تنیسی روبه تور 4

- سرویس تنیسی پهلوبه تور 5

- سرویس ژاپنی (هوک پهلوبه تور)

6- سرویس چکشی یا موجی

7- سرویس چکشی یاموجی همراباپرش

 8- سرویس پرشی

 باتوجه به تنوع سرویسها ونیز شرایط این وبلاگ سعی برآن دارم تا ازبین انواع مذکورفقط سرویس هایی که درزمینه آموزش مهم هستند راشرح دهم یعنی : سرویس ساده روبه تور- سرویس چکشی یا موجی – سرویس تنیسی – سرویس پرشی

1) سرویس ساده روبه تور: جهت یادگیری سرویس کافیست پاسخ سئوالات زیررابدانیم واجراکنیم سئوال :

 الف - برای اجرای سرویس کجا بایستیم ؟

ب- چگونه بایستیم ؟ پ- توپ راچطورگرفته وپرتاب کنیم ؟

ث- نوع ضربه به توپ چگونه باشد؟

 ج - پس ازضربه چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ ها : الف – درمحل سرویس واقع درپشت خط انتهایی زمین (9متر عرضی ) بین دوخط کوتاه مشخص شده (20 سانتیمتری ) ؛ سرویس زن مجازاست تاجایی که منطقه آزاد سرویس نامیده میشود ازخط انتهایی دورشده وازتورفاصله بگیرد. ب – برای افراد راست دست : پاها تقریبا به اندازه عرض شانه هاباز ؛ پای چپ به اندازه یک گام کوتاه درجلو؛ روبه تور ( امتداد شانه ها موازی با توروالیبال) نکته بسیارمهم : قبل از اجرای سرویس (حالت آمادگی) وزن بدن تماما ً روی پای عقبی ؛ هنگام اجرای ضربه انتقال وزن بدن ازپای عقب به پای جلو، پس ازضربه وزن بدن تماما ًروی پای جلو) ج – توپ رابادست غیرضربه زننده (افرادراست دست توپ رابادست چپ نگه میدارند) گرفته هنگام اجرای ضربه آنرا تا ارتفاع مناسب (حداکثر بلندی قد بازیکن درحالت گارد متوسط) بالامی اندازیم به گونه ایکه دقیقا درجلوی کتف ضربه زننده به سمت پایین فرود بیاید(درصورت ضربه نزدن باید توپ درجلوی پای عقبی به زمین بخورد)- (هنگام ضربه وزن بده روی هردوی پاها) چ – دست به حالت حرکت پاندولی ازعقب حرکت کرده وبا آرنجی صاف به سمت جلو می آید محل ضربه به توپ باپاشنه دست (دست به حالت مشت نیمه باز) به زیرخط استوایی فرضی توپ وارد میشود وپس ازضربه دست حرکت پاندولی خود رادامه میدهد تا نواربالای توررا نشانه بگیرد.( محل ضربه درفضا دقیقا درجلوی محدوده کمر بازیکن می باشد.) ح – پس ازضربه به توپ وادامه حرکت دست به بالا بلافاصله وارد زمین میشویم وخود رابرای ادامه بازی آماده میکنیم .